อลิซ มันโร ได้รับการยกย่องว่ามีความสามารถในการเล่าเรื่องที่ละเอียดอ่อนกระทบใจ ฉายให้เห็นความจริงอันสลับซับซ้อนในจิตใจมนุษย์ นักวิจารณ์บางคนเปรียบเธอเป็น "เชคอฟของแคนาดา" เรื่องเล่าของเธอมักมีฉากเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ซึ่งตัวละครต่อสู้ดิ้นรนเพื่อการยอมรับทางสังคม บ่อยครั้งส่งผลให้เกิดความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดและความขัดแย้งทางศีลธรรม ปมปัญหามักเกิดจากความแตกต่างระหว่างคนต่างรุ่นและการปะทะกันของความทะยานอยากในชีวิต แม้ตัวบทจะบรรยายภาพชีวิตประจำวัน ทว่าภาพนั้นก็เป็นเหตุการณ์ที่เป็นจุดชี้ขาด ชนิดที่เผยแสดงเรื่องราวแวดล้อมทั้งหมด แล้วปล่อยให้คำถามเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของชีวิตวาบขึ้นอย่างฉับพลันทันใดในใจของผู้อ่าน
แอลิซ มันโร เป็นนักเขียนหญิงชาวแคนาดา เจ้าของรางวัลทางวรรณกรรมมากมาย รวมถึงรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมประจำปี 2013 โดยได้รับการประกาศเกียรติคุณว่าเป็น "นักเขียนเรื่องสั้นร่วมสมัยผู้ยิ่งใหญ่"
รวมเรื่องสั้นทั้ง 14 เรื่องใน สุดชีวิต ยังคงมีความเข้มข้นสูง ทั้งในแง่การสำรวจจิตใจ ตัวละคร และการปูฉากหลังทางสังคมและประวัติศาสตร์ ซึ่งมันโรปรารถนาให้งานเขียนของเธอไม่เพียงทำให้คนอ่านเห็นพ้องว่ามันช่างสมจริง แต่เมื่ออ่านจบพวกเขาต้องรู้สึกว่าด้วยว่าตัวเองไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป
"ดูเหมือนตัวละครหลายตัวของมันโรจะบอกกับเราว่า บางทีสิ่งสำคัญอาจไม่ได้อยู่ที่ว่าเราได้เปลี่ยนไปเป็นอะไร มากเท่ากับว่าเราจัดการกับความทรงจำที่มีต่อตัวตรในอดีตผ่านตัวตนในปัจจุบันอย่างไร นี่อาจเป็นกิจกรรมที่มนุาย์คนหนึ่งต้องทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนชั่วชีวิต ยามถูกกระทบด้วยบางเหตุการณ์สำคัญหรืออาจโดยเรื่องเล่าสั้น ๆ สักเรื่อง" -- บางส่วนจากบทตาม โดย สุธิดา วิมุตติฝดกศล
